Het mag dan crisis zijn, toch zijn er lichtpuntjes. De Bakfiets is, na de OV-fiets en het Nederlandse Fietsroutenetwerk, het derde product van Fietsland Nederland dat zijn weg vindt naar het buitenland. En daar gaan dan zowel mijn Nederlandse als mijn Fiets-hart sneller van kloppen.
Toeristen die door Amsterdam en andere steden in Nederland lopen, zien ze overal, gevuld met kinderen, boodschappen en honden. Of met een groot meubelstuk erop en vrolijke studenten eromheen. De bakfiets is nooit helemaal weggeweest uit het straatbeeld, maar nu in ieder geval weer vollédig terug. Steeds meer Engelsen, Duitsers en Fransen kopen geen tweede auto meer, maar schaffen een fiets met transportmogelijkheid aan.
Beter voor het milieu, beter voor het stadsverkeer, voor de gezelligheid in krappe binnensteden, en beter voor de gezondheid. Dat een goede nieuwe bakfiets al gauw drieduizend euro kost, is ook voor de buitenlandse kopers geen bezwaar meer: als het maar goed is, en goedkoper dan de auto is het natuurlijk sowieso.
En zo is het. Een goede fiets, daar doe je járen mee. En dat komt dan voor de toekomstige generaties weer goed uit, want op een oude fiets moeten zij het uiteindelijk ook leren, hun kinderen en boodschappen vervoeren.
